Ηταν ο Δωνης ο γνωστος μας και ηθελε να φαει ψαρι. Παει λοιπον σε μια ψαροταβερνα, λεει την παραγγελια του και δεχεται την εξης απαντηση:
-κυριε Δωνη λυπαμαι πολυ, μολις τελειωσαν τα ψαρικα μας, δεν εμεινε τιποτα.
Τσατιζεται ο Δωνης, παει σε αλλη ταβερνα, μια απο τα ιδια.
-Μολις πριν απο λιγο τελειωσαν οι τελευταιες προμηθειες μας. Δεν εμεινε ουτε λεπι. Ατυχησατε.
Παει σε τριτη. "Δε γινεται, κατι θα βρω εδω". Ομως:
-Αχ κυριε Δωνη, να ερχοσασταν 5 λεπτα νωριτερα θα θας σερβιραμε. τωρα με τοσο κοσμο και ζητηση θα πρεπει να ρθειτε αυριο παλι.
-Μα τι γινετε επιτελους! Δεν μπορω να φαω ενα ψαρι σαν ανθρωπος. Απαραδεκτο! Μα δε γινεται να υπαρχει τιποτα, εστω και κατεψυγμενο;
-Δυστηχως κυριε Δωνη. Ομως μην απελπιζεσθε. Εδω λιγα λεπτα πιο κατω υπαρχει μια ψαροταβερνα με το ονομα "Ανοιξη". Εκει ειμαι σιγουρος πως θα σας εξυπηρετησουν.
Απελπισμενος και απηυδισμενος λοιπον ξεκινα ο Δωνης για την τελευταια του ελπιδα. Και οντως βλεπει μπροστα του μια ταβερνα με το ονομα "Ανοιξη" να τον περιμενει με ανοιχτες τις πορτες.
Μπαινει λοιπον μεσα γεματος αγωνια, ερχεται το γκαρσονι και προς μεγαλη του ανακουφιση τον βεβαιωνει πως υπαρχει ψαρι στο μενου.
-Τυχερος κυριε Δωνη. Μολις προλαβατε ενα φρεσκο χελι. Με τοση ζητηση λιγο να αργουσατε και δεν θα βρισκατε τιποτα απο ψαρι.
-Χελι λοιπον; Ας ειναι. Ενα ψαρι θελω να φαω και τιποτ'αλλο.
-Μετα χαρας κυριε Δωνη.
Και πραγματι του φερνει το πιατο, τρωει με λαχταρα το εδεσμα, ωσπου τελικα ηρθε η ωρα να φυγει και ζητα το λογαριασμο.
Του το φερνει το γκαρσονι, το βλεπει και παθαινει σοκ! 500 ευρω για ενα χελι!
Του ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι!
-Ειναι δυνατον 500 ευρω για ενα χελι! Τι πραγματα ειναι αυτα!
Οποτε δεχεται ως απαντηση:
-Α! Ένα το χέλι Δώνη και η Άνοιξη ακριβή!
-κυριε Δωνη λυπαμαι πολυ, μολις τελειωσαν τα ψαρικα μας, δεν εμεινε τιποτα.
Τσατιζεται ο Δωνης, παει σε αλλη ταβερνα, μια απο τα ιδια.
-Μολις πριν απο λιγο τελειωσαν οι τελευταιες προμηθειες μας. Δεν εμεινε ουτε λεπι. Ατυχησατε.
Παει σε τριτη. "Δε γινεται, κατι θα βρω εδω". Ομως:
-Αχ κυριε Δωνη, να ερχοσασταν 5 λεπτα νωριτερα θα θας σερβιραμε. τωρα με τοσο κοσμο και ζητηση θα πρεπει να ρθειτε αυριο παλι.
-Μα τι γινετε επιτελους! Δεν μπορω να φαω ενα ψαρι σαν ανθρωπος. Απαραδεκτο! Μα δε γινεται να υπαρχει τιποτα, εστω και κατεψυγμενο;
-Δυστηχως κυριε Δωνη. Ομως μην απελπιζεσθε. Εδω λιγα λεπτα πιο κατω υπαρχει μια ψαροταβερνα με το ονομα "Ανοιξη". Εκει ειμαι σιγουρος πως θα σας εξυπηρετησουν.
Απελπισμενος και απηυδισμενος λοιπον ξεκινα ο Δωνης για την τελευταια του ελπιδα. Και οντως βλεπει μπροστα του μια ταβερνα με το ονομα "Ανοιξη" να τον περιμενει με ανοιχτες τις πορτες.
Μπαινει λοιπον μεσα γεματος αγωνια, ερχεται το γκαρσονι και προς μεγαλη του ανακουφιση τον βεβαιωνει πως υπαρχει ψαρι στο μενου.
-Τυχερος κυριε Δωνη. Μολις προλαβατε ενα φρεσκο χελι. Με τοση ζητηση λιγο να αργουσατε και δεν θα βρισκατε τιποτα απο ψαρι.
-Χελι λοιπον; Ας ειναι. Ενα ψαρι θελω να φαω και τιποτ'αλλο.
-Μετα χαρας κυριε Δωνη.
Και πραγματι του φερνει το πιατο, τρωει με λαχταρα το εδεσμα, ωσπου τελικα ηρθε η ωρα να φυγει και ζητα το λογαριασμο.
Του το φερνει το γκαρσονι, το βλεπει και παθαινει σοκ! 500 ευρω για ενα χελι!
Του ανεβαινει το αιμα στο κεφαλι!
-Ειναι δυνατον 500 ευρω για ενα χελι! Τι πραγματα ειναι αυτα!
Οποτε δεχεται ως απαντηση:
-Α! Ένα το χέλι Δώνη και η Άνοιξη ακριβή!