SerJ Tankian!

Ο Ατρας κραταγε τον ουρανο στις πλατες του οχι ολο τον πλανητη..... -_-

τον εμπνευστηκε δεν εκανε τον ιδιο... Και το οτι κρατει ολοκληρη τη γη, ηα μαλλον καλυτερα οτι προσπαθει να τη κουβαλησει και ολο πεφτει κατω κατι σημαινει!

Σιγα μην το εμπνευστικε απο τον ατρα... Απο τα σκαθαρια που κυλανε τις μπαλες με την κοπρια το εμπνευστηκε....

Elidor έγραψε:Σιγα μην το εμπνευστικε απο τον ατρα... Απο τα σκαθαρια που κυλανε τις μπαλες με την κοπρια το εμπνευστηκε....

ατλας ειν ρε οχι ατρας :P αλλα ουτε εγω βλεπω κατι με greek mythology

Οου φακ.... Εγω γιατι σε ολα τα ποστ μου γραφω Ατρας και οχι Ατλας ?

-_-

Το κωλοχερο παει απο μονο πανω στο "Ρ" και οχι στο "Λ" ....

Να χεσω το τυφλο μου στυστημα μεσα...

μη ΣΠΑΜΑΡΕΤΕ το τοπικ του σερτζ...

Ελιντορ γραφεις τυφλο? απαντα στο σπαμ

«Μου αρέσει πολύ η δυναμική του rock, αλλά από τότε που ασχολήθηκα πιο σοβαρά με την κλασσική μουσική με έχει κερδίσει απόλυτα. Στο rock μερικές φορές μπορείς να κρυφτείς πίσω από τον θόρυβο, αλλά όταν έχεις τα βιολιά και μπορείς να διακρίνεις την παραμικρή λεπτομέρεια, αυτό είναι το συναίσθημα!». Κάπως έτσι ο Serj Tankian μάς εξηγούσε στα παρασκήνια του Terra Vibe μετά τη συναυλία του τη νέα οπτική του γωνία γύρω από τη μουσική και μέσω αυτής μπορεί κάποιος να εκλάβει την κεντρική ιδέα πίσω από την νέα προσωπική δουλειά του "Imperfect Harmonies".

Μας είχε υποσχεθεί ότι δε θα μείνει στάσιμος μουσικά και κράτησε το λόγο του, ενώ μας είχε υποσχεθεί επίσης ότι θα μείνει σταθερός στις αξίες του και φυσικά το τήρησε και αυτό. Στην εποχή που η εμπορικότητα επιτάσσει να πουλάς μουσική στο κοινό που έχεις ήδη κερδίσει, υπάρχουν οι καλλιτέχνες που ευτυχώς ακούνε τέτοιες επιταγές βερεσέ και ωθούνται από το δικό τους κίνητρο έκφρασης, όπως έκαναν και τότε που δεν είχαν a priori σχηματισμένη βάση οπαδών. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Serj ανήκει σε αυτούς;

Μετά το "Elect The Dead" που άρεσε εξαρχής, αλλά όσο πέρναγε ο καιρός ωρίμαζε ακόμα περισσότερο στις συνειδήσεις των ακροατών, η νέα δουλειά του είναι το απαραίτητο βήμα μπροστά. Κρατώντας βασικά στοιχεία της ερμηνευτικής του ταυτότητας, τα νέα παιχνίδια στα χέρια του Serj είναι η τοποθέτηση της ορχήστρας σε κάθε σύνθεση και οι ηλεκτρονικοί ρυθμοί εκεί που κρίνει σκόπιμο. Τα στοιχήματα είναι να προσαρμόσει (ατελώς) αρμονικά τους νεωτερισμούς και φυσικά να συνθέσει ξανά διακριτά τραγούδια, που αυτή τη φορά θα μπουν σε νέους τόπους, διατηρώντας παράλληλα και την προσωπικότητά της μουσικής του.

Περισσότερο από το ότι ήταν εύκολο εγχείρημα για το επίπεδο του Tankian, αυτό που είναι ακόμα πιο σημαντικό είναι πως δεν μοιάζει επιτηδευμένο, αλλά απόλυτα φυσιολογικό ως εξέλιξη της μουσικής του. Άρτιο ως εκεί που δεν πάει, καλοδουλεμένο, παλαντζάρει μεταξύ των ενορχηστρώσεων και των ερμηνειών, με λιγότερες ή μάλλον πιο διακριτικές κιθάρες και φυσικά στιχουργικό περιεχόμενο που σκοπό έχει να προβληματίσει. Το "Left Of Center" είναι ότι πιο κοντινό υπάρχει στον προκάτοχό του δίσκου, τα "Gate 21" και "Yes, It’s Genocide" αποτελούν τις ήρεμες και πλέον συναισθηματικές στιγμές του δίσκου, ενώ το εναρκτήριο "Disowned Inc." και το κλείσιμο του "Wings Of Summer" επιστρατεύουν το falsetto που τόσο αγαπήθηκε ως παράνοια στους… ξέρετε ποιους. Αν κάτι τελικά ξεχωρίζει, αυτό είναι οι ενορχηστρώσεις που δίνουν νέα διάσταση στις συνθέσεις, με τα βιολιά να καθιστούν εξαιρετικά απολαυστικές τις ακροάσεις.

Δεν υπάρχει περιττό τραγούδι στο "Imperfect Harmonies", το οποίο ως σύνολο ενδεχομένως και να ξεπερνάει το "Elect The Dead" υστερώντας μόνο στο ότι δεν έχει τα τραγούδια που μπορούν να κάνουν τη διαφορά, όπως το "Empty Walls". Φυσικά, οι τείνοντες στις σκληρότερες εκφράσεις της μουσικής του Tankian θα διαφωνήσουν και ίσως βρουν υπέρ των ορίων χαλαρό το άλμπουμ, αλλά όσοι δεν μετράνε την μουσική με το distortion θα βρουν μια φρέσκια πρόταση, που περιέχει προσωπικότητα, διαφοροποίηση, εκφραστικότητα, στιχουργικό περιεχόμενο με ουσία, όμορφες ενορχηστρώσεις και πολλές ωραίες μελωδίες. Δεν χρειάζεται καμία αναφορά στο παρελθόν, γιατί ο Tankian δεν χτίζει την μουσική του πάνω σε αυτό, αντιθέτως η μουσική του είναι αυτόφωτη και κερδίζει το κοινό με τον δύσκολο τρόπο. Ανεξαρτήτως του τι θέλουν οι οπαδοί, σημαντικότερο είναι τι θέλουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και προτιμώ την αυθεντική έκφραση από το επιβεβλημένο αναμάσημα. Ειδικότερα, όταν τα αποτελέσματα είναι όπως στο "Imperfect Harmonies".