Η ιδανική κηδεία

Δεν είμαι κανάς απαισιόδοξος αλλά όλοι κάποια μέρα λογικά θα πεθάνουμε. Τον κύκλο της ζωής σχεδόν κανείς δεν τον προσπερνά καθώς ο θάνατος είναι το μόνο πραγματικό κόστος της ζωής.

Όταν έρθει λοιπόν εκείνη η μέρα πως θέλετε να σας τιμήσουν οι γνωστοί σας;

Εμπνευσμένος από τους vikings θέλω να με βάλουν σε μια βάρκα λουσμένο από ρετσίνα και οινόπνευμα και οι φίλοι μου να πετάνε φλεγόμενα βέλη μέχρι να με πετύχει κάποιος. Όποιος με πετύχει μάλιστα θα είναι ο υπερτυχερός καθώς θα κερδίσει τη κληρονομιά μου. 

Φυσικά, η όλη τελετή θα γίνει υπό τους ήχους του Chop Suey και αν φυσικά τελειώσει θα παίξει ξανά στο repeat μέχρι κάποιος να πετύχει τη βάρκα.

Όσον αφορά την γενικότερη εκδήλωση είναι σημαντικό να υπάρχουν σημαντικές ποσότητες από γύρο και σουπιές με σπανάκι (σε ξεχωριστά πιάτα). Για επιδόρπιο θα σερβίρονται κρέπες με bitter-λευκή-brownies ενώ η τεκίλα (ναι η τεκίλα) και τα Hell θα είναι τα επίσημα ποτά.

Φυσικά θα έχει και μαγευτικές pole dancers που με ένα πενηνταράκι κάνουν και κάτι παραπάνω ενώ θα υπάρχουν και πολύ διασκεδαστικά κουίζ με ερωτήσεις για εμένα και τους τουλ!

Τέλος, για τους μερακλήδες θα έχει προβολή επεισοδίων southpark και παιχνίδι αναπτήρα.

Αν δεν σε πετύχει κανένας;

Μια απλή κηδεία ξέρω'γω. Θα έχω πεθάνει, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Όλοι το παθαίνουν.

Η ιδανική κηδεία για μένα θα ήταν αυτή στην οποία δεν θα κλάψει κανένας, γιατί θα ξέρουν ότι δεν θα με ξεχάσουν ποτέ, αν ήμουν σημαντικός γι αυτούς.

Καλή φάση, να με καλέσεις.

Το φλογερό μου βέλος θα κερδίσει.

sandokanthanos έγραψε:Μια απλή κηδεία ξέρω'γω. Θα έχω πεθάνει, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Όλοι το παθαίνουν.

Ε ναι αλλά την σχεδιάζεις πριν πεθάνεις και φαντασιώνεσαι βέλη και ιστορίες και γαμάει.

Με καμία παναγία δεν θέλω να με κάψουν κατ' αρχήν. Για εμένα μια ωράια κηδεία θα ήταν με το τραγούδι Invincible

Σπόιλερ:

σαν γκικοπαιδο που ειμαι.

Η ταφόπλακά μου θέλω να γράφει (εκτός απο το ονομά μου κτλ.) "Vi Veri Veniversum Vivus Vici"
Επίσης θα έχω πει σε έναν ψηλό φίλο μου πιο πριν να βάλει στην κηδεία μου στολή χάρου και να στέκεται σε ένα υψόμετρο να κοιτάει το φέρετρό μου ενώ με θάβουν. Θα έλεγα επίσης ο τάφος μου να κοιτάει στην ανατολή ενώ όλων των άλλων κοιτάει στην δύση αλλά θα έχουμε επιπλοκές με την εκκλησία οπότε δεν με καίει και ιδιαίτερα.

Αυτάαααα αντε και στα δικά μας...

P.S Μ@Λ@κ@ Μανο χτες σου έλεγα για τα ψυχολογικά μου και μου έρχεσαι μετά με αυτό το Topic... σε απεχθάνομαι

Ε αφού είχες φύγει από το φόρουμ. :P

ένας ένας να λέει je_suis_forum και στο τέλος ο αλνταρκ να πατήσει το κουμπί της διαγραφής.αυτή θα ήταν η ιδανική κηδεία

η ζωή φίλε μου @Johnyman δεν τελειώνει σε ένα φόρουμ.. Με ανησυχεί υπερβολικά η ψυχολογική σου κατάσταση, και θα επιθυμούσα να μου στείλεις ένα πμ, να μου εξηγήσεις τι σε απασχολεί και να προσπαθήσω να σε ηρεμήσω και να σε εκλογικεύσω πάραυτα!


Στο θέμα μας τώρα από τη στιγμή που θα έχω πεθάνει, δε με νοιάζει τι θα γίνει, γιατί δε θα καταλάβω χριστό, και μόνο τα σκουλήκια θα χαρούν. Παρόλα αυτά ανάλογα και με την πρόοδο της τεχνολογίας, θα ήθελα αν συμβαδίζει μέχρι τότε, και είναι εφικτό για τον μέσο άνθρωπο, να κάνω μια τελευταία πλάκα στα φιλαράκια και την οικογένεια μου, και με ένα ολόγραμμα να τους φρικάρω όλους :p


Απο εκεί και πέρα θα έχει τσιμπούσι σαν τελευταία ευχή μου, αν βεβαίως βεβαίως υπάρχει και το ανάλογο χρήμα!!

Ozymandias έγραψε:

sandokanthanos έγραψε:Μια απλή κηδεία ξέρω'γω. Θα έχω πεθάνει, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Όλοι το παθαίνουν.

Ε ναι αλλά την σχεδιάζεις πριν πεθάνεις και φαντασιώνεσαι βέλη και ιστορίες και γαμάει.

Γιατί; Αυτό λέω, δεν είναι κάτι ιδιαίτερο όλοι το παθαίνουν κάποια στιγμή.

Η κηδεία έχει νόημα για τους ανθρώπους του νεκρού που είναι εν ζωή και θέλουν έναν τάφο/μέρος/whatever να τον θυμούνται,να το επισκέπτονται και να αποζητούν αυτήν την επαφή μαζί του.
Ίσως είναι και ένας τρόπος να διώξεις και κάποιες ενοχές του στυλ '' πέθανε και τώρα θα τον ξεχάσω'' όποτε υπάρχει η τακτική επίσκεψη στον τάφο,ο καθαρισμός του κ.τλ.

Ιδανική κηδεία δεν ξέρω ποια να κατονομάσω,ίσως κάποια που δεν θα φέρει μεγάλη θλίψη στους κοντινούς μου ανθρώπους και θα βοηθήσει να συμβιβαστούν με την ιδέα της απουσίας μου πιο εύκολα.Ιδανικός θάνατος ίσως και να υπάρχει και να μπορούσα να τον περιγράψω.Λογικά ο αιφνίδιος,ο οποίος όμως δεν θα σε ταλαιπωρήσει/πονέσει.Θα έλεγα και σε ηλικία που είσαι αυτό που λένε χορτάτος από ζωή και είχες full life,αλλά αν έρθει ξαφνικά δεν νομίζω να σε στενοχωρήσει ή να προλάβεις να μετανιώσεις για κάτι.Αντιθέτως αν ξέρεις ότι πεθαίνεις και παράλληλα ταλαιπωρήσε ή η ποιότητα της ζωής σου έχει πέσει,σε συνδυασμό με διάφορες σκέψεις για το πώς κύλησε η ζωή σου και τι θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά, είναι κάτι που υποθέτω είναι απαίσιο και ψυχοφθόρο. Η ζωή αν την πάρεις χαλαρά είναι ωραία(μια μικρή σύνοψη για κάτι που πιστεύω,αλλά το παραθέτω εδώ λίγο απλουστευμένα)

παμε σε άλλο κομμάτι αν πάμε στον ιδανικό θάνατο, δεν μπορώ να ανατρέψω ποιός είχε πει την ατάκα που θα πω απο κάτω, αν και νομίζω ήταν ο μέγας τύριον, στην ερώτηση πως θα ήθελες να πεθάνεις? απάντησε στα βαθιά γεράματα στον ύπνο μου, εγώ θα πρόσθετα και με μια ωραία οικογένεια να την έχω χορτάσει


τώρα όντως η κηδεία σαν νόημα έχει ξεκάθαρα για την οικογένεια που μένει πίσω, αλλά μιλάμε για ένα ιδανικό σενάριο του πως θα θέλαμε εμείς προσωπικά να είναι

Tcixlas έγραψε:παμε σε άλλο κομμάτι αν πάμε στον ιδανικό θάνατο, δεν μπορώ να ανατρέψω ποιός είχε πει την ατάκα που θα πω απο κάτω, αν και νομίζω ήταν ο μέγας τύριον, στην ερώτηση πως θα ήθελες να πεθάνεις? απάντησε στα βαθιά γεράματα στον ύπνο μου, εγώ θα πρόσθετα και με μια ωραία οικογένεια να την έχω χορτάσει


τώρα όντως η κηδεία σαν νόημα έχει ξεκάθαρα για την οικογένεια που μένει πίσω, αλλά μιλάμε για ένα ιδανικό σενάριο του πως θα θέλαμε εμείς προσωπικά να είναι

Νομιζω αυτος θα ειναι ο καλυτερος θανατος... να πεθανεις μερα μεσημερι ενω εχεις ολη την οικογενεια γυρω σου και ενω πεθαινεις με ενα χαμογελο να σου ερχεται η ζωη μπροστα στα ματια σαν ταινια... μακρας διαρκειας παρακαλω... , αλλά όπως λες κι εσυ θανάση βγαίνουμε off... δεν είμαι admin οποτε στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν με ενδιαφερει και πολυ, απλά θα παω παλι σε θεμα κηδειας.

Η ειδανικη κηδεια εκτος απο αυτα που περιεγραψα θα ηταν να αφηνει αυτους που την βλεπουν με ενα χαμογελο. Θελω περισσοτερο να με θυμουνται ως εναν καλο ανθρωπο... (η καλο μ0υν0πανο, εξαρτάται πως θα το δεις) που απο την στιγμη που ηρθε την ζωη τους εφερε χαμογελο στους αλλους. Θελω ολοι να φορανε τα κανονικα τους ρουχα, οσο και να ναι ο θανατος ειναι φυσικο, οπως αλλωστε και η γεννα. Επισης ελληνικοι καφεδες, κολυβα και μακακιες στην κηδεια μου δεν θελω, 1000 φορες οι καλεσμενοι να φανε κανα γλυκακι σοκολατα, κανα προφιτερολ.

εννοείται αυτό με τα κόλυβα, μιλφέιγ το αγαπημένο μου θα παίξει, και ένα έθιμο που θα κρατήσω απο το χωριό, είναι το ψητό..... να φάει ο κόσμος να καρδαμώσει

Tcixlas έγραψε:εννοείται αυτό με τα κόλυβα, μιλφέιγ το αγαπημένο μου θα παίξει, και ένα έθιμο που θα κρατήσω απο το χωριό, είναι το ψητό..... να φάει ο κόσμος να καρδαμώσει

Ναι ρε αυτο λεω! Οι κηδειες γινονται συνηθως πρωι... αμα πρωι φας αυτα τα πεθαμενατζιδικα που φτιαχνουν στις ταβερνες σου παει χαλια ολη η μερα μετα... Πραγματικα λεω, δεν τρολλαρω. Και αυτο με το ψητο ειναι καλη ιδεα, θα το εφαρμοσω. Ελα κι εσυ στην κηδεια μου, εισαι καλεσμενος

αν ζω ακόμα θα ρθω μαν, κι εσύ καλεσμένος :p χαχαχα ποσο μακάβριο αυτό που κάνουμε βασικα...


τεσπά στο χωριό μου όντως δίνουν ψητό φίλε και στην κηδεία και στο μνημόσυνο... αρνάκι η κατσίκι ότι έχει ο καθένας