Κεφάλαιο: Κατακόρυφη βουτιά στο κενό
Όλα σκοτεινά... Το πήρα απόφαση, θα φύγω από αυτή την πόλη. Όλοι σε αυτή την πόλη περιορίζουν τα όνειρα τους όχι γιατί δεν μπορούν να τα πετύχουν αλλά επειδή απλά φοβούνται την επιτυχία! Μίλησα με τον χασάπη τις προάλλες, τον ρώτησα πως ένιωθε που σκότωνε αθώα ζωάκια. Μου είπε πως τα έπαιρνε ήδη νεκρά, άρα δεν υπήρχε πρόβλημα. Αναρωτιέμαι αν θα μου έλεγε το ίδιο με ένα πιστόλι στον κρόταφο.
Οι γονείς δεν μπορούν να καταλάβουν την ψυχολογία ενός 12χρονου. Είναι λες και γεννήθηκαν... γονείς. Ποτέ δεν πέρασαν από αυτή την τρυφερή ηλικία που το μόνο που σε νοιάζει είναι η ελευθερία. Αλλά πως να είσαι ελεύθερος όταν οι γονείς σου είναι σκλάβοι; Ο μόνος που με καταλαβαίνει είναι ο σκίουρος μου ο Μάιλο. Είναι ο μόνος που με ακούει χωρίς να διακόπτει και ο μόνος που τρώει πιο πολύ ξύλο από εμένα.
Θα φύγω! Θα βρω ένα μέρος που όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, που η αγάπη υπερισχύει και που οι πιο περίεργες φαντασιώσεις εκπληρώνονται. Έχω βρει το καράβι με το οποίο θα σαλπάρω, το μόνο που έχει μείνει είναι να ανταλλάξω τη μητέρα μου με χρήματα για να μπορέσω να πληρώσω τον καπετάνιο. Εναλλακτικά θα έπρεπε να πουλήσω τον Μάιλο αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Είναι ο μόνος που στέκεται δίπλα μου όταν όλος ο κόσμος διαλύεται. Θα βάλω ένα τέλος σε αυτόν τον κυκεώνα κακουχιών, σε αυτή την επαναλαμβανόμενη δυστοπία και να θα βρω την δική μου γη της επαγγελίας.
Συνεχίζεται...
The End
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Pagliacci στις Τετ 28 Σεπ 2016, 13:43, 1 φορά