Ας πω κι εγώ.
Επίπεδο παραγωγής θα δώσω Χ,μιας και είναι κορυφαία και τα δύο στο είδος τους..βέβαια σαν είδος και μόνο το GoT είναι πιο δύσκολο να βγει καλό,αλλά τα καταφέρνει και με το παραπάνω.
Σεναριακά και οι δύο σειρές πηγαίνουν πολύ καλά.Το GoT μας έχει δώσει ένα σύμπαν τεράστιο αλλά καταφέρνει να κρατάει τις ισορροπίες,ίσως δεν τις αφήνει τόσο να εκτονωθούν και να δούμε πιο πολύ δράση,αλλά και πάλι δεν νομίζω πως το Γκοτ(βαρέθηκα να γυρνάω το πληκτρολόγιο) είναι η κατεξοχήν σειρά για μάχες,αίμα και βία.Βασίζεται στο παιχνίδι κάτω από το τραπέζι και την εξέλιξη της ιστορίας μέσω του διαλόγου και το αποτέλεσμα είναι πολύ ικανοποιητικό.Το ΒΒ από την άλλη είχε ωραία κεντρική ιδέα,έντυσε ένα καθημερινό πρόβλημα -την κρίση μέσης ηλικίας- με ένα πιο bad ass περίβλημα + μια καλή αφορμή(καρκίνος) και τα γάμησε τη μάνα.Είμαι μάλλον από τους λίγους που οι 2 πρώτες σεζόν του ΒΒ μου άρεσαν περισσότερο και τις θεωρώ και καλύτερες.Σενάριο που ακροβατούσε στη γραμμή πραγματικότητας-φαντασίας,αλλά έγερνε αισθητά προς την πραγματικότητα(με αυτό θέλω να πω πως τα παρουσίαζε αρκετά αληθοφανή τα όσα συνέβαιναν),πολύ καλό character development και σχέση Γουολτ-Τζέσι,ωραίος ρυθμός και γαμάτο feeling.Και μετά πάλι κώλους έκοβε,απλώς απογειώθηκε με ό,τι αυτό συνεπάγεται(έχασε και μέρος της αληθοφάνειας).
Ηθοποιίες άψογες και οι δύο σειρές,το ΒΒ όμως έχοντας και το πλεονέκτημα του μικρότερου καστ,φαίνεται να υπερτερεί γιατί ήταν όλοι πραγματικά πολύ καλοί.Και στο Γκοτ πρέπει να ψάξεις πολύ για να βρεις κάποιον ελαφρώς χειρότερο,αλλά κατά τη γνώμη μου υπάρχουν.Επίσης το ΒΒ είχε Bryan Fucking Cranston.
Σκηνοθετικά + φωτογραφία πραγματικά κάνουν παπάδες και οι δύο σειρές,η καθεμία έχει αποδώσει τον κόσμο της τέλεια προσέχοντας όλες τις λεπτομέρειες.
Το Γκοτ είναι μια από τις σειρές που απολαμβάνω κάθε επεισόδιο και μου φαίνεται πως κυλάει νεράκι,αλλά δεν με έχει κάνει να δεθώ τόσο πολύ όσο το ΒΒ.Με το ΒΒ είχα ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες,στο Γκοτ πάλι έχω ενδιαφέρον για την εξέλιξη της ιστορίας.Θα μου αρκούσε(λέμε τώρα,οκ υπερβολή) να μου εξιστορηθεί κάποιος τη συνέχεια της ιστορίας και πάλι θα μου άρεζε και χωρίς να την έβλεπα,το ΒΒ θα το έβλεπα ακόμα και μόνο αν έδειχνε τον Γουόλτ και τον Τζέσι να μαγειρεύουν στην έρημο και τίποτα άλλο.Μαγεία.
Επίσης είναι και οι στιγμές που σου έχει χαρίσει η κάθε σειρά.Στο Γκοτ έχουμε 1000+1 τρόπους που έχουμε δει να πεθαίνει κάποιος αγαπημένος χαρακτήρας,αλλά η πόρωση μου έχει να κάνει κυρίως με το πως θα εξελιχθεί τώρα η ιστορία και τι συνέπειες θα έχει αυτό που μόλις έγινε(προφανώς και είναι θετικό για τη σειρά αυτό) αλλά δεν συγκλονίζομαι τόσο για τους χαρακτήρες που εμπλέκονται.Πώς; ξεκληρίστηκε όλη η οικογένεια Σταρκ στο Red Wedding; Οκ,π***** μου ο λύκος που έφαγε βέλος στο κεφάλι,ποιόν θα γ*******ν τώρα οι Λάννιστερ;
Ενώ όταν ο ΓΟΥΟΛΤΑΡΟΣ λέει στην Σκάιλερ I AM THE DANGER φωνάζεις ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩ ΡΕ ΓΟΥΟΛΤΕΡ ΓΑΜΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ.
οκ ξεφύγαμε
Εκεί που ίσως υστερεί η σύγκριση που κάνουμε είναι πως το ένα έχει τελειώσει και το άλλο ακόμα συνεχίζεται.Το ΒΒ έκλεισε ολίγον τι υποτονικά και όχι με μεγάλη έκρηξη όπως πολλοί περίμεναν(μεγάλη σεναριακή έκρηξη εννοώ,είδαμε πάνω κάτω αυτά που περιμέναμε να δούμε) αλλά ήταν τόσο άρτιο ολικά,που μας έμεινε ένα αίσθημα ολοκλήρωσης,ότι παρακολουθήσαμε μια καταπληκτική σειρά με αρχή,μέση,τέλος που τα είχε όλα.το Γκοτ ακόμα κρίνεται.Ωστόσο για μένα το Breaking Bad έχει ήδη κερδίσει.